J.C.

Ik ben chagrijnig. In mijn nieuwe wandelsokken vallen gaten, overigens liefdevol gestopt door mijn vrouw. Maar ja, als je chagrijnig bent, geef je je niet zo maar gewonnen. Komt nog bij dat ik gisteren in een poging de rits van een eveneens nieuwe fleece-trui te repareren, die trui bijna tot vest promoveerde.

Dan naar even aan de gang met de net aangeschafte tablet. Je raadt het al: totaal vastgelopen op een systeem update. Die op zijn beurt ook weer mislukt is, Niets lukt, niets helpt, Maar ach, het zijn maar spullen, waar maak je je druk over?

Nou, waar ik me druk over maak, wat er eigenlijk achter zit, is de aanstaande controle-foto in het ziekenhuis. Is die foto foute boel, dan gaat de hele onderneming niet door en is het -nog zwarter- misschien wel einde wedstrijd... Mja, wat kan je doen? Niets, wat ik kon doen, heb ik gedaan: stapje voor stapje mijn medicijnen (lees: pijnstillers) afgebouwd en de kilometers juist opgebouwd.

Wat nu nog rest, is een laatste chagrijnige uithaal naar de heer J.C. te B. Dit heerschap beweert namelijk in de rust van de wedstrijd tegen K. met 2-0 voor te staan. Ik ben bang dat de meeste mensen die ooit tegen K. hebben gespeeld, die wedstrijd verloren hebben. Om te beginnen sta je al voor de aftrap 0-2 achter, speel je altijd uit en tellen de doelpunten van K. dubbel. Op zijn best kom je dus diep in blessuretijd gelijk, waarna je er via strafschoppen alsnog uitvliegt.

Behalve natuurlijk als je J.C. heet, maar da's logisch. En natuurlijk kan Hij geluk en gelijk hebben, ik wens het Hem allebei in ruime mate toe. Maar Zijn Boodschap luidt dat je een slechte pot hebt gespeeld, als je niet wint. Eitje! En daar word ik pas echt chagrijnig van!